من و تو

والدین باید بدانند که تو و من یک رامکام/درام محصول 2017 است که در آن یک زن ناشنوا و یک مرد نابینا با هم آشنا شده و عاشق هم می شوند. برخلاف بسیاری از شخصیت‌های دارای معلولیت، این دو شخصیت اصلی افرادی کاملاً شکل‌گرفته هستند که بزرگسالانی شایسته و کارآمد هستند، اما به همان اندازه ناقص هستند. این زوج معمولاً هنگام تعامل با افرادی که به نظر می رسد آنها را فقط با ناتوانی خود تعریف می کنند، از شوخ طبعی استفاده می کنند. استفاده مکرر از ناسزا، از جمله "f--k" چندین بار استفاده شده است. یکی از شخصیت های اصلی در حال سکس، از پشت فیلمبرداری شده، بدون برهنگی نشان داده شده است. صحبت از رابطه جنسی بین دوستان کنایه جنسی شخصیت ها می نوشند، مست می شوند. شخصیت اصلی نابینا از این صحبت می کند که چگونه اخیراً بینایی خود را به دلیل تصادف رانندگی پس از برخورد با ماشینی که توسط نوجوانانی که در حال نوشیدن مشروبات الکلی و پیامک بودند، از دست داده است. برای در جریان ماندن در مورد فیلم‌های بیشتری از این دست، می‌توانید برای ایمیل‌های هفتگی Family Movie Night ثبت‌نام کنید.

یکی از شخصیت های اصلی پس از تصادف رانندگی با نوجوانانی که مست بودند و پیامک می فرستادند، بینایی خود را از دست داد.این فیلم داستان یک مرد نابینا و یک زن ناشنوا را روایت می کند که عاشق یکدیگر می شوند. داستان، اغلب به صورت طنزآمیز، روش‌هایی را بررسی می‌کند که خانواده، دوستان، و افرادی که در موقعیت‌های اجتماعی با آنها ملاقات می‌کنند به ناتوانی‌هایشان پاسخ می‌دهند. در حالی که همیشه کامل نیستند، دو شخصیت اصلی بزرگسالانی کارآمد و شایسته هستند.شخصیت‌های دارای معلولیت به‌عنوان افراد کاملاً ترسیم، بزرگسالان شایسته و کارآمدی معرفی می‌شوند که امرار معاش می‌کنند، زندگی اجتماعی دارند و تلاش‌های خلاقانه را دنبال می‌کنند. آنها در تعاملات خود با کسانی که سعی می کنند آنها را صرفاً با ناتوانی هایشان تعریف کنند، حس شوخ طبعی را حفظ می کنند.

در حالی که به وضوح تلاش قلبی برای روایت داستانی با محوریت دو شخصیت معلول است که به کلیشه‌های تصویرهای دیگر متوسل نمی‌شود، فیلم دارای ایراداتی است. لولاهای اصلی در نقاط طرح به صورت زنگ زده و ناگهانی دیده می شوند. گذر زمان به نظر نمی رسد - گویی مونتاژهایی وجود دارد که باید صحنه هایی وجود داشته باشد و بالعکس. جنبه‌های کمدی «درامدی/رامکام» اغلب به نتیجه نمی‌رسند، و تماشاگرانی که در نوار مشغول تماشای پروژه موزیکال تونی به همراه بهترین دوست‌اش هستند، نسبت به اشعار غالباً ناله‌آور بسیار خیرخواه هستند. به طور کلی، این ویژگی‌ها تمایل زیادی به نفی چیزهای مثبت در مورد من و تو دارند.

در حالی که مطمئناً در اطراف لبه‌ها خشن است، جذابیت و جدیت در این فیلم وجود دارد که در پایان برنده می‌شود. همچنین یک طنز خشک در سراسر وجود دارد، و خودآگاهی از قراردادهای رامکام که اغلب برداشتی تازه از یک ژانر کهنه ارائه می دهد، و نه فقط به این دلیل که مرد نابینا و زن ناشنوا است. دیالوگ ها و بیشتر بازیگری در پرهیز از احساساتی و ناخوشایند پیش می رود. علاوه بر این، دو شخصیت اصلی به طور کامل شکل گرفته اند، و بنابراین بسیار بیشتر از ناتوانی های مربوط به خود هستند.