مجنون

اوون و آنی هر دو افرادی تنها و جامعه‌گریز هستند که به دور از خانوادۀ خود زندگی می کنند. اوون از افسردگی رنج می‌برد و سابقۀ خودکشی ناموفق نیز داشته است. آنی پس از مرگ خواهرش در یک تصادف، به مصرف قرص‌های روان‌گردان و مخدر اعتیاد پیدا کرده است. یک شرکت داروسازی، دارو و روش درمان جدیدی برای بیماری‌های روانی پیدا کرده است و برای اطمینان از تأثیر آن، آزمایشی ترتیب می‌دهد. اوون و آنی در طی این آزمایش با یکدیگر آشنا می‌شوند. در این روش درمانی، در هر مرحله بیماران یک قرص را مصرف کرده و وارد رؤیاهایی نشأت‌گرفته از خاطراتشان می‌شوند. تمامی این فرایند توسط یک کامپیوتر پیشرفته و دارای احساسات انسانی انجام شده است. با مرگ یکی از مجریان آزمایش، کامپیوتر دچار افسردگی شده و توانایی خود در انجام وظایف به بهترین شکل را از دست می‌دهد. اختلالات کامپیوتر باعث به‌خطر‌افتادن جان بیماران می‌شود؛ اما در نهایت اوون و آنی، آن‌ها را نجات می‌دهند. اوون با رهایی از آزمایش باوجود فشارهای خانواده‌اش حاضر به انجام شهادت دروغ برای رهایی برادر گناه‌کارش از مجازات نمی‌شود. اوون و آنی پس از اتمام آزمایش و بهبود‌یافتن، زندگی جدیدی را آغاز می‌کنند.

• دربارۀ تأثیرات داروهای روان‌گردان و مواد مخدر بر آنی صحبت کنید، با این سؤال فرصت مناسبی برای صحبت دربارۀ این ویژگی منفی آنی فراهم می‌شود. دربارۀ برخی اختلالات روانی که در سریال نام برده می‌شود، تحقیق کرده و آن‌ها را با فرزند خود به اشتراک بگذارید، گفت‌وگو در این‌مورد یک فرصت آموزشی را برای شما و فرزندتان ایجاد می‌کند. کدام بخش‌های سریال واقعی و کدام بخش‌ها خیالی هستند؟ با این سؤال می‌توانید مرز خیال و واقعیت را برای فرزندتان مشخص‌تر کنید. خلاصه: کدام بخش‌های سریال واقعی و کدام بخش‌ها خیالی هستند؟

«مجنون» سریالی با مضامین روان‌شناختی همراه با زمینۀ کمدی است. اگرچه خشونت سریال شکل فانتزی داشته و در رؤیای شخصیت‌ها اتفاق می‌افتد؛ اما به دلیل خون‌ریزی‌های فراوان و استفاده از سلاح و ابزار‌آلات مختلف، دارای شدت بالایی است. شخصیت‌های سریال دائماً در حال استعمال دخانیات هستند و مشروبات الکلی نیز نوشیده می‌شود. فحاشی، توهین و تحقیر در دیالوگ‌ها موجود است. برخی محتواهای جنسی هم‌چون بوسیدن و خود‌ارضایی نیز در نسخۀ اصلی سریال مشاهده می‌شود. خانواده نقش فرعی و منفی در سریال دارد و شخصیت‌های اصلی از خانواده خود دوری می‌کنند. باوجود کمدی‌بودن سریال، زمینۀ سریال سیاه و ناراحت‌کننده است، شخصیت‌ها از افسردگی و اختلالات روانی رنج برده و قرص روان‌گردان استفاده می‌کنند. نوع روایت داستان پیچیده و مبهم است و مناسب مخاطبان کم‌سن‌و‌سال نیست. مرز خیال و واقعیت در سریال مشخص نیست، بنابراین با توجه به شناختی که از سطح خیال‌پردازی فرزند خود دارید، دربارۀ این سریال تصمیم‌گیری کنید. مجنون جزء آثاری نیست که والدین بتوانند آن را با خیال راحت و بدون مسئولیت برای فرزندان خود پخش کنند. لازم است والدین در مورد مرز خیال و واقعیت و اهمیت نقش خانواده در روند زندگی شخصیت‌ها با فرزند خود صحبت کنند. خلاصه: سریال پیچیده و فانتزی که شدتِ خشونت و ناهنجاری‌های اجتماعی در آن بالاست.

دو بازیگر اصلی فوق‌العاده هستند و حضور مهمانان سرگرم‌کننده‌ای مثل جاستین ترو (سریال بازماندگان) و سالی فیلد، جذابیت آن را دوچندان می‌کند. اما ستاره اصلی این سریال، کارگردان آن، کری جوجی فوکوناگا است. سریال Maniac در جهانی موازی جریان دارد، شاید در آینده، شاید در زمان حال. کارگردانی فوکوناگا به‌شدت خلاقانه و پویا است و او با مهارت، جزئیات این جهان منحصر‌به‌فرد را به تصویر می‌کشد. کارگردانی این سریال به‌قدری خوب است که حتی اگر داستان آن کمی سرهم‌بندی به نظر برسد، قابل‌اغماض است. اما بعد از سه یا چهار قسمت، سریال Maniac کمی بی‌هدف و سردرگم به نظر می‌رسد، انگار که بیشتر به تولید محتوا اهمیت داده و از روایت داستان غافل شده است. با این حال، تیم خلاق سریال به‌قدری خوب است که Maniac را به اثری جذاب و دیدنی تبدیل کرده است، هرچند که در نهایت کمی سطحی به نظر برسد.