پتی کیک

پتی کیک (با بازی دنیال مک دونالد) در یک بار کار می‌کند و هر وقت فرصتی پیش بیاید، به عنوان پیشخدمت در مراسم بار میتزوا کار می‌کند. وقتی در تلاش برای تامین هزینه‌های زندگی برای حمایت از نانا (با بازی کتی موریارتی) که معلول است و مادرش بارب (با بازی بریجت اورتی) که بیکار و الکلی است، نیست، با بهترین دوستش جری (با بازی سیدارت دانانجای)، که رپر دیگری است و در داروخانه کار می‌کند، رپ می‌خواند. آنها با هم تلاش می‌کنند تا وقت استودیو پیدا کنند. مثل بقیه در محله کارگری‌شان، آنها آرزوی فرار از این وضعیت را دارند و رپ را راه نجات خود می‌بینند. رپرهای محلی جاه‌طلب پتی، زن سفیدپوست چاق، و جری، همکار پرشور هندی‌اش را مسخره می‌کنند. حتی مادرش، که خواننده راک ناموفقی است و زندگی‌اش را با نوشیدن الکل و افسوس و حسرت‌هایش می‌گذراند، به رویایش می‌خندد. فقط مادربزرگش و دوست جدیدش، باسترد آنتی‌کریست (با بازی مامودو آتی)، که نوازنده‌ای منزوی است و تقریباً حرف نمی‌زند و در یک انبار متروکه نزدیک گورستان زندگی می‌کند و در آنجا موسیقی می‌سازد و آنارشیسم را می‌پروراند، به او تشویق و امید می‌دهند. جری، پتی و باسترد همکاری‌هایشان را ضبط می‌کنند و در نهایت در یک مسابقه با استقبال خوبی اجرا می‌کنند. آنها برنده نمی‌شوند، اما استقبالی که می‌شوند، آنها را تشویق می‌کند که به تلاششان ادامه دهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد معنای دنبال کردن رویاهایتان صحبت کنند. فکر می‌کنید بعد از پایان فیلم چه اتفاقی برای پتی می‌افتد؟ آیا آینده‌ای موفق را برای او می‌بینید؟ چرا بله یا خیر؟
• پتی کیک نشان می‌دهد که کار با همکاران خوب اهمیت دارد. فکر می‌کنید کار با جری و باسترد چگونه بر کار پتی تأثیر گذاشت؟
• چقدر مهم است که جوانان از والدین و دوستان نزدیک خود حمایت دریافت کنند؟ چقدر می‌تواند آسیب‌رسان باشد وقتی والدین اهداف و آرزوهای فرزندشان را تحقیر می‌کنند؟ در فیلم چند نمونه از هر کدام از این موارد وجود دارد؟

والدین باید بدانند که پتی کیک یک فیلم درام و موزیکال سال ۲۰۱۷ است در مورد یک زن سفیدپوست طبقه کارگر اهل نیوجرسی که می‌خواهد رپر شود. نژاد تنها مشکل او نیست. به خاطر اندام درشتش، بچه‌های محل از دوران راهنمایی به او لقب «دامبو» داده‌اند. او با مبارزه با کلیشه‌های مختلف، مشتاق به رسمیت شناخته شدن استعدادش توسط یک تهیه‌کننده هیپ‌هاپ اهل نیوجرسی است. صحنه‌ای در یک بار رقص میله وجود دارد، اما برهنگی در آن نشان داده نمی‌شود. یک زوج رابطه جنسی دارند اما چیزی نشان داده نمی‌شود. زبان فیلم هم در زندگی پتی و هم در ترانه‌هایش صریح است و شامل کلمات «فاک»، «شیت»، «دیک»، «پوسی»، «واژن»، «جهنم» و «تیتی» می‌شود. شخصیت‌ها الکل می‌نوشند و هم ماری‌جوانا و هم سیگار می‌کشند. الکلیسم به نمایش گذاشته می‌شود. تصویری از یک زن سینه‌لخت روی تخته دارت وجود دارد. یک مادر به دخترش می‌گوید برای گرفتن شغل، بیشتر سینه‌هایش را نشان دهد. یک مرد می‌گوید به خاطر باله‌ماهی یک پری دریایی نتوانسته با او رابطه جنسی داشته باشد و به همین خاطر از او «یک سر کوچک» خواسته است. سپس می‌پرسد برای گرفتن نوشیدنی باید به چه کسی «بلو جاب» بدهد. در دستشویی نقاشی‌های دیواری از اندام تناسلی مردانه وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم به عنوان یک حماسهٔ طرفداری از ضعیف‌ترها عمل می‌کند و نگاهی درگیرکننده به ما از یک بزرگ شدن بی‌رحمانه و ناامیدی که در پی آن است، می‌دهد. پتی با مشکلات مالی، آموزش حداقلی و آینده‌ای بن‌بست مواجه است، موانعی که شخصیت‌های قدرتمندتر را خفه می‌کند. در یک صحنهٔ طنزآمیز، یک تهیه‌کنندهٔ سیاه‌پوست ثروتمند در مورد هنر صحبت می‌کند و سپس به دلیل سفیدپوست بودن پتی، به عدم اصالت او به عنوان یک رپر توهین می‌کند و او را «دزد فرهنگی» می‌نامد که هنری را تصاحب کرده که به ادعای او فقط متعلق به سیاه‌پوستان است. فقر و تلاش پتی، بی‌معنی بودن ارزیابی او را نشان می‌دهد.بازیگران با استعداد فیلم پتی کیک، یک داستان معمولی را به چیزی خاص تبدیل می‌کنند. توانایی مک‌دونالد به عنوان بازیگر و اجراکننده، به ویژه با توجه به این واقعیت که او استرالیایی است، حیرت‌انگیزتر می‌شود. رپ او ممکن است تشویق‌های «براوو» تماشاگران را برنینگیزد، اما شنیدن قافیه‌های نئوسپورین با چرخ شانس سرگرم‌کننده است. کارگردان و نویسنده جرمی جسپر، فضایی را به ما نشان می‌دهد که در آن استفاده از الفاظ رکیک مدام تکرار می‌شود، گویی زبان «کثیف» تنها چیزی است که می‌تواند خشم، درد و ناامیدی افرادی را که از سوی نخبگان با امتیازات بیشتر و تحصیل‌کرده‌تر رها شده‌اند، به تصویر بکشد. بارب فکر می‌کند نانا ممکن است «زوال عقل» داشته باشد، و این فقط کوچک‌ترین نشانه‌ای از تنگ شدن مرزها و محدود شدن امکانات در این زندگی‌های دشوار به دلیل جهل است.