شکارچی ببر

در فیلم "شکارچی ببر"، داستان در سال 1979 رخ می‌دهد، و سامي (با بازی دنی پودی) می‌خواهد دل دختر مورد علاقه‌اش، روبی (کارن دیوید) را به دست آورد و میراث پدرش را که شکارچی ببر عنوان فیلم به او اشاره دارد، زنده نگه دارد. بنابراین، او از روستای کوچک خود در هند به نیویورک نقل مکان می‌کند تا مهندس شود. البته، هیچ چیز طبق برنامه پیش نمی‌رود و سامي در نهایت به یک آپارتمان کوچک نقل مکان می‌کند که قبلاً توسط یک دوجین روح گمشده دیگر (اکثراً هندی) اشغال شده بود و یک شغل موقت به عنوان نقشه‌کش پیدا می‌کند. وقتی روبی و پدرش که بسیار سختگیر است به آنجا می‌آیند، سامي وانمود می‌کند که در یک عمارت بزرگ زندگی می‌کند که در واقع متعلق به پسر رئیس او، الکس (جان هدر) است تا آنها را تحت تأثیر قرار دهد. اما دروغ او فاش می‌شود. تنها شانس سامي برای درست کردن اوضاع حل کردن یک مشکل است که شرکت او نمی‌تواند آن را حل کند: چگونه یک مایکروفر که منفجر نمی‌شود بسازیم.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد کلیشه‌های احتمالی در فیلم شکارچی ببر صحبت کنند. آیا شخصیت‌های هندی کلیشه‌ای هستند؟ آیا شما در مورد آنها می‌خندید یا همراه با آنها؟ تفاوت در چیست؟
• چگونه رویای آمریکایی را تعریف می‌کنید؟ سامی چگونه تلاش می‌کند تا به آن دست یابد؟ چه چیزهایی یاد می‌گیرد؟ چگونه پشتکار خود را نشان می‌دهد؟
• فیلم بالیوود چیست؟ چگونه فیلم شکارچی ببر شبیه یا متفاوت از تولیدات بالیوود است؟
• در چه مواقعی شخصیت اصلی داستان دروغ می‌گوید و چه وقت راست می‌گوید؟ عواقب دروغ‌گویی او چیست؟
• در سال 1979، از طریق این فیلم چه چیزهایی درباره زندگی آموختید؟ چگونه با امروز متفاوت بود؟

فیلم "شکارچی ببر" یک درام کمدی محصول سال ۱۹۷۹ است که داستان مردی (دنی پودی) را روایت می‌کند که از وطن خود هندوستان عازم نیویورک می‌شود تا رویای آمریکایی را دنبال کند. اگرچه این فیلم آمریکایی است، اما به سبک بالیوود و با در نظر گرفتن سانسور شدید تولید شده است، بنابراین تقریباً هیچ صحنه خشونت، صحنه جنسی، الفاظ رکیک، مصرف‌گرایی یا مصرف الکل، مواد مخدر و سیگار در آن وجود ندارد. در یک صحنه، پدر شخصیت اصلی به شکار ببر می‌رود و یک تفنگ در دست دارد، اما تمام صحنه‌های تیراندازی و کشتن ببر خارج از تصویر اتفاق می‌افتد. (حتی دم ببر کشته‌شده در حالی که یک موسیقی در حال پخش است، دیده می‌شود که تاب می‌خورد.) یک شوخی ملایم نیز در مورد دو مرد در یک کابین توالت وجود دارد که سعی دارند شلوار یک دست لباس مشترک را درآورند؛ مرد دیگری آنها را می‌شنود و فکر می‌کند اتفاقی غیراخلاقی در حال رخ دادن است. داستان فیلم چندان نوآورانه نیست، اما شخصیت‌ها بسیار دوست‌داشتنی هستند و اگرچه با کلیشه‌ها بازی می‌کند، سعی دارد آنها را به شکل مثبتی نشان دهد.

این درام کمدی سبک‌وزن، داستان‌های تکراری و کلیشه‌ای را دنبال می‌کند، اما به دلیل حساسیت فرهنگی و شخصیت‌های دوست‌داشتنی آن، بسیار سخت است که آن را دوست نداشته باشیم. اگرچه این فیلم ادای احترامی به تولیدات بالیوود است، «شکارچی ببر» عمدتاً توسط هنرمندان هندی مقیم آمریکا ساخته شده است؛ اگر خوب دقت کنید، ممکن است نوعی دیدگاه براندازانه درباره رویای آمریکایی در آن پیدا کنید. اما راحت‌تر است که خود را با پیچ و تاب‌های آشنای قدیمی و شخصیت‌های کمیک همراه کنیم.خوشبختانه، فیلم با به دست آوردن شغل رویایی سامی و میلیونر شدن او به پایان نمی‌رسد. بلکه او یاد می‌گیرد که از لحظه‌های کوچک زندگی لذت ببرد. اگرچه در پایان فیلم تلاش می‌کند تا دختر مورد علاقه‌اش را به دست آورد، اما این یک مسابقه با زمان نیست که با یک سخنرانی اشک‌آلود به پایان برسد. بلکه تبدیل به یک سفر جاده‌ای تفریحی و گردشگری با دوستانش می‌شود و پایان آن مبهم باقی می‌ماند. پودی جذاب (از سریال کامیونیتی) یکی از دلایل اصلی موفقیت این فیلم است، اما باید از سمیر اسد گردیزی، نویسنده مشترک، و لنا خان، نویسنده و کارگردان، نیز قدردانی کرد که همه چیز را به خوبی کنار هم قرار دادند (و منفجر نشدند مثل یک مایکروویو). همچنین مد، اتومبیل‌ها و وسایل صحنه از مد دهه 1970 بی‌نظیر بودند.