تعادل

تعادل در ایالت بی‌روح لیبریا، پس از یک فاجعه هسته‌ای در اوایل قرن بیست و یکم، اتفاق می‌افتد، جایی که همه احساسات انسانی برای جلوگیری از جنگ ممنوع شده‌اند. هرگونه مواد، مانند کتاب‌ها یا آثار هنری، که ممکن است باعث ایجاد احساسات در مردم شود، از بین می‌روند، و همچنین کسانی که در تولید، انتشار یا قدردانی از آنها مشارکت دارند. غریزه‌های انسانی با داروی بی‌حس‌کننده پروزیوم کنترل می‌شوند. محافظان این صلح خشونت‌آمیز "روحانیان" هستند. آنها آموزش‌های زیادی دیده‌اند تا هر کسی را که از مصرف دوزهای پروزیوم سر باز می‌زند، شناسایی و اعضای زیرزمینی را از بین ببرند. جان پرستون (کریستین بیل) یک روحانی برجسته است، که در ردیابی و از بین بردن مجرمان احساسی، حتی نزدیک‌ترین افراد به خود، بی‌رحم است. با این حال، پس از یک ملاقات قدرتمند با مری (امیلی واتسون)، عضو زیرزمینی، و یک دوز از دست رفته پروزیوم، پرستون شروع به احساس کردن می‌کند و تصمیم می‌گیرد که از داخل سیستم را از بین ببرد، که واقعاً ماموریتی خطرناک است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه پرستون، احساسات و زیبایی بر دولت خشک و کنترل‌کننده لیبریان غلبه می‌کند، اما به جای داستان‌های مستقیم پیروزی خوبی بر شر، فیلم بیننده را به پرسش در مورد این مفاهیم متضاد سوق می‌دهد. صلح قطعاً خوب است، اما در این مورد شر از جستجوی تمام‌عیار برای صلح نشأت می‌گیرد، که خود خشونت را پرورش می‌دهد. خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه اهمیت عشق، وفاداری و شادی در این فیلم فراوان است، اما افتخار با خشونت و تخریب مرتبط است.

والدین باید بدانند که این فیلم خشونت‌آمیز است. صحنه‌های ابتدایی فیلم، حمله پلیس را به تصویر می‌کشد که شامل تیراندازی و مرگ زیادی است. صحنه‌های پایانی خشونت بیشتری دارند، انفجارهای بزرگ و مرگ‌های بیشتر. در طول فیلم، خشونت و مرگ به صورت متناوب وجود دارد. با این حال، خشونت فیلم برای این نوع فیلم‌ها غیرمعمول نیست و مرگ‌ها خشن نیستند. ممکن است برخی از کودکان کوچک‌تر از دستگیری و ربودن همسر پرستون توسط پلیس ناراحت شوند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم پرتنش و تکان‌دهنده، الهام‌گرفته از رمان کلاسیک ۱۹۸۴ جرج اورول است. کرت ویمر، نویسنده و کارگردان، «برادر بزرگ» را با «پدر» جایگزین می‌کند، صدایش و تصاویرش در سراسر لیبریا بر روی صفحه‌های تلویزیونی عظیم پخش می‌شود و به‌طور مداوم مردم را به خطرات حالت طبیعی انسان و ویرانی‌ای که در جوامع اولیه و کمتر پیشرفته به وجود آورده بود، یادآوری می‌کند. جایی که اورول «پلیس اندیشه» دارد، ویمر «پلیس حس» دارد. در دنیای اورول، دولت‌ها با نیاز به حفظ تلاش‌های جنگی، جمعیت‌های خود را سرکوب می‌کنند، در حالی که لیبریا با مفهوم حفظ صلح، سوءاستفاده از مردمش را توجیه می‌کند.در این فیلم موضوعات جالبی وجود دارد که می‌تواند مورد توجه قرار بگیرد. در بحث با کودکان می‌توان به این موضوعات پرداخت، اما فیلم خود به سمت یک فیلم علمی تخیلی اکشن قابل پیش‌بینی و کلیشه‌ای می‌رود. سبک مبارزه با اسلحه‌ای که توسط روحانیون استفاده می‌شود، شبیه به حرکات باله است، اما برای هر تحسین‌کننده‌ای از این ژانر فیلم، صحنه‌هایی تقریباً مشابه در فیلم ماتریکس دیده شده است.